45. Petronella (Nelly) Johanna Stakenburg (Konings) 1914 - 1992

door Ad Konings (Familieverhalen)

Het gezin Stakenburg:
In 1910 woont het gezin Stakenburg nog in Tilburg, Heikestraat 70. 
Het bestaat uit de volgende personen:
 
• Weduwe Juliana Helena Hendrika Ducker (1860 Breda).
• Adrianus (Ad) Joannes Christianus Stakenburg (1889), trouwt met Johanna Catharina van Beers en krijgt 4 kinderen
• Cornelia (Cor) Petronella Joanna Stakenburg (1892), trouwt met Jan Konings en krijgt buiten Nelly nog  4 kinderen
• Joannes Christianus Stakenburg (1893), trouwt met Elisabeth Maria de Beer, en krijgt 2 kinderen
• Ignatius Stakenburg (1897) 
• Carolina Stakenburg (1898)
 
Op 16 januari 1914 verhuist Cor Stakenburg met haar broer Ignatius en haar moeder naar de Hogeweg 103 te Gestel. (Eindhoven). Cor is op dat moment 21 jaar en dienstbode. Zij wordt zwanger. Haar kind wordt geboren op 26 december 1914 te Woensel. Ze krijgt de namen Petronella Johanna (Nelly) Stakenburg. De vader van Nelly is niet bekend en zal ook nooit bekend worden.
 
Op 21 april 1918 trouwt Cor in Woensel met Jan Konings. Beiden erkennen Nelly als hun kind. Het erkennen van een kind, bijna 3,5 jaar na haar geboorte, roept verbazing op. Waarom jaren wachten met erkennen en trouwen als je samen al zo lang een kind hebt? Ook het feit dat de bruid toestemming moet geven aan haar aanstaande man om haar kind te mogen erkennen, duidt erop dat Jan niet wordt gepresenteerd als de biologische vader van Nellie. Misschien dat deze onduidelijkheid de oorzaak is van de halfslachtige behandeling van Nelly door verschillende leden van de familie Konings. Cor Stakenburg overlijdt op 20 april 1923 te Eindhoven. Nelly is dan 8 jaar oud. Zij vertrekt op 17 mei 1923 naar Tilburg.  Waar Nelly tussen mei 1923 en de datum van haar intrede in het klooster in september 1937 heeft gewoond, is niet helemaal duidelijk. Er zijn sterke aanwijzingen dat ooms en tantes haar op toerbeurt in huis hebben genomen (dat wordt uit verschillende bronnen bevestigd).

Een van die bronnen is Rietje, dochter van Tinus Konings. In een interview in 2004, vertelt ze over haar herinneringen aan oom Jan:
 
“Oom Jan was getrouwd met tante Martha een heel lief mens. Jan was een lomperik. Nellie is een voorkind van oom Jan en niet van oom Piet zoals Rika denkt! Nellie is van de ene oom en tante naar de andere gegaan. Ze heeft bij opa en oma gewoond. Daarna heeft ze bij tante Jana en oom Harrie Janse (huisschilder) aan de Broekhovenseweg gewoond. Ze werd daar slecht behandeld. Nellie heeft nog bij oom Martinus en ook nog bij oom Janus en tante Fien gewoond. Uiteindelijk hebben broeders zich over haar ontfermd. Ze is in hun klooster terechtgekomen. Ze verzorgde daar een oude dame. Dat ging zo harmonieus dat die dame besloot een huis te laten bouwen. Daar trok ze met Nellie in, die haar verzorgde. Dat had tot gevolg dat Nellie uit het klooster trad. Rietje is indertijd verschillende keren bij Nellie op bezoek geweest. (*moet Korvelseweg zijn)
 
Nellie heeft enkele maanden bij oom Janus gelogeerd in de periode van 26 januari 1961 tot 24 augustus 1961. Tante Fien, zijn vrouw, is dan al overleden.  We vertellen het boeiende verhaal van Marcel en laten hem via citaten aan het woord. Op 18 september 1937 treedt Nelly in bij de orde van de Zusters Franciscanessen in het St. Catharinaklooster te Bergen op Zoom. Zij wordt gekleed (zij krijgt haar habijt) op 4 mei 1938 en de professie vindt plaats op 5 mei 1939. Vanaf dat moment gaat zij door het leven als Zr. Aloijsia.
 
Ze werkt lange tijd op de “Franciscus-afdeling”. Daar woont Mevr. Schoutens-Stuy, met haar dochter Marietje die door ziekte aan bed is gekluisterd. Met moeder en dochter ontwikkelt zich een zeer hechte band. Dat zint de kloosterleiding niet. Die vindt dat Nelly te veel tijd bij moeder en dochter doorbrengt. Nelly krijgt een andere taak toebedeeld. Dat kan zij niet accepteren. Het leidt uiteindelijk tot haar besluit om uit te treden. Op 29 september 1960 verlaat Nelly officieel het klooster. Nelly wordt opgevangen in het gezin van haar oudste broer Goof, in de Fabriekstraat 10 te Goirle. Het 10e kind is op komst, dus wat extra hulp kan goed worden gebruikt.
 
Zonder haar, tante Nelly, tekort te doen mag gerust gezegd worden, dat zij na 23 kloosterjaren best enigszins wereldvreemd was. Af en toe leidden bepaalde situaties tot onbegrip bij Nelly. Mijn vader, die zich met de dagelijkse gang van zaken in het huishouden nooit echt bemoeide, kapte in die discussies steevast de knoop door, door te zeggen:  “Nelly, jij bent er 23 jaar uit geweest, laat maar aan Bertha en mij over, hoe wij met onze kinderen omgaan“. Uiteraard stak Nelly de handen uit de mouwen en hielp in het gezin, waar ze maar kon. Maar na bijna 4 maanden was het voor alle partijen het beste dat Nelly op eigen benen ging staan. Zij vertrekt op 26 januari 1961 naar Tilburg en gaat inwonen bij haar oom Janus Konings (75 jaar en vanaf eind 1958 weduwnaar) aan het Van Kinschotplein 6 in Tilburg. Aangenomen mag worden dat Nelly bij Janus is gaan wonen om zijn huishouden te doen.
 
Dan neemt het leven voor haar een onverwachte wending. In het St. Catharinaklooster in Bergen op Zoom wonen nog steeds Mevr. Schoutens en haar dochter Marietje. Beiden besluiten om het St. Catharina-klooster te verlaten en naar de Halsterenseweg 4 in Halsteren te verhuizen.
Dit plan is enkel uitvoerbaar als er hulp voor dag en nacht beschikbaar is om Mevr. Schoutens en dochter Marietje te verzorgen. Deze hulp wordt gevonden in de persoon van Nelly. Zij vertrekt 24 augustus 1961 naar Halsteren. 
Kort na het overlijden van Mevr. Schoutens-Stuy, op 4 september 1962, verhuizen Marietje en Nelly naar een bungalow in Huijbergen aan de Bergsestraat 23. Nelly blijft Marietje verzorgen totdat die op 31 oktober 1972 overlijdt. Nelly denkt in bungalow te kunnen blijven wonen, omdat dat haar altijd beloofd is. Niets is echter minder waar. De bungalow wordt door de familie verkocht om de hypotheekschuld af te kunnen lossen aan……. Pater Jan Schoutens, broer van Marietje (gegevens zijn uit het door mij geraadpleegde hypotheekregister in Breda).  Toen ik Pater Jan, Jezuïet, werkzaam in het onderwijs voor zijn congregatie in Peru, Zuid-Amerika, met dit gegeven confronteerde zei hij: “Ik heb dit geld van mijn congregatie geleend om de bungalow voor Marietje te kunnen kopen en je moet natuurlijk wel snappen dat ik dat geld aan de congregatie terug moet betalen“. 
 
Het is op dat moment klip en klaar dat Nelly naar een andere woning uit moet kijken. Gelukkig voor Nelly is de gemeente Huijbergen haar goed gezind. Zij krijgt een nieuwe woning aan de Montgomerystraat 19 te Huijbergen, richt deze woning in met de meubels uit de bungalow en blijft hier tot aan haar dood tot volle tevredenheid wonen. 
Wel een woning, maar geen werk, geen inkomen. Maar al vrij snel kan ze aan de slag als huishoudelijke hulp bij de Broeders van Huijbergen. Na het overlijden van Marietje krijgt Nelly ook tijd voor zichzelf. Zij komt van tijd tot tijd per trein op bezoek bij Goof en Bertha, altijd vergezeld van haar hondje Petertje, dat precies in een boodschappentas paste. 
Ook was zij zelf gastvrij om alle familieleden te ontvangen en het ontbrak dan aan niets. Verder heeft zij nu de gelegenheid om op bezoek te gaan buren en kennissen. Kortom zij heeft nu een tijd waar zij met veel plezier op terug kan kijken.
 
Op het gedachtenisprentje lezen wij: “Haar werk deed ze met veel inzet en grote zorg, onnavolgbaar. Maar ze verlangde van anderen hetzelfde en daarom ontstonden er weleens conflicten, want niets menselijks was haar vreemd. In die tijd en ook na haar werkzame periode is Broeder Marcus van de Broeders van Huijbergen de steun en toeverlaat voor haar. Op 31 juli 1992 overlijdt Nelly geheel onverwachts te Huijbergen. Na de Eucharistieviering ten afscheid in Huijbergen vond op 5 augustus de crematie plaats te Bergen op Zoom.
 
Terugkijkend op haar leven mag gerust gezegd worden dat het geen gemakkelijk leven is geweest. Een start zonder vader, moeder die op zeer jonge leeftijd overlijdt, opgroeien bij verschillende oom(s) en/of tante(s) en haar tijd in het klooster. Daarna 12 jaren de dag-en-nachtverzorging van Marietje Schoutens, waardoor zij in feite geen kant op kon. Daarom ook, dat de laatste 20 jaar van haar leven als de meest prettige jaren voor haar gekarakteriseerd kunnen worden.